آموزش عكاسي پرتره در محيط باز

1) پشت‌زمينه را محو كنيد. يكي از تفاوت‌هاي مهم عكاسي در محيط باز و در استوديو در ميزان عمق ميداني است كه عكاس به دنبال دست‌يابي به آن است (براي اطلاعات بيشتر در مورد عمق ميدان، اين مطلب را مطالعه فرماييد). در استوديو، معمولاً عكاسان به دنبال آن هستند كه تمام اجزاي بدن سوژه در فوكوس بوده و شارپ باشد، از اين رو از ديافراگم‌هاي بسته‌اي چون f/8 يا f/11 استفاده مي‌كنند؛ اما در محيط باز، معمولاً عكاسان به دنبال عمق ميدان كم هستند تا اجزاي ديگر صحنه را براي تمركز بيشتر بر سوژه محو كنند. مخصوصاً در عكس‌هايي كه در طبيعت گرفته‌ مي‌شود، عمق ميدان كم كه حاصل استفاده از لنز‌هاي بلند (با فاصله‌ي كانوني زياد مانند 135 ميليمتر) و ديافراگم‌هاي باز (مانند f/2.8 يا f/4) است بسيار بيشتر مد‌نظر است. بنابراين، يكي از تكنيك‌هاي بسيار مرسوم در عكاسي پرتره در محيط باز، استفاده از لنز‌هاي تله و ديافراگم باز است. البته، بعضي اوقات ممكن است اجزاي محيط و تعامل بين سوژه و محيط هم مد‌نظر باشد كه در اين صورت، استفاده از لنز وايد و ديافراگم بسته توصيه مي‌شود.

2) روي چشم‌ها فوكوس كنيد. اهميت فوكوس صحيح در زماني كه از ديافراگم‌هاي باز براي محو‌ كردن پشت‌زمينه استفاده مي‌كنيد دو چندان مي‌شود؛ چراكه عمق ميدان كم باعث مي‌شود تا كوچك‌ترين اشتباه در فوكوس باعث محوشدن سوژه شود. نكته‌ي اساسي در عكاسي پرتره (چه در استوديو و چه در محيط بيرون) اين است كه چشم‌ها‌ي سوژه بايد كاملاً شارپ باشند. بنابراين، عكاسان هميشه بر روي چشم‌هاي سوژه فوكوس مي‌كنند تا از شارپ بودن آنها مطمئن شوند. براي اين كار بهتر است دوربين را در حالت فوكوس خودكار تك نقطه‌اي قراردهيد و سپس با انتخاب نقطه‌ي مناسب و قراردادن آن بر روي چشم سوژه از درفوكوس‌ بودن چشم‌ها اطمينان حاصل‌ كنيد. با اين همه، باز هم ممكن است فوكوس به اشتباه بر روي گونه‌ها يا بيني سوژه قرار‌ گيرد؛ بنابراين بهتر است بعد از گرفتن عكس، با زوم‌كردن بر روي چشمان سوژه فوكوس درست بر روي چشمان سوژه را بررسي كنيد.

3) از فلاش استفاده كنيد. يكي از تجهيزات مهم در عكاسي پرتره، فلاش است. اگر در محيط باز از فلاش‌هاي اكسترنال (در اصطلاح Speedlight) استفاده كنيد، كيفيت و زيبايي عكس‌هايتان به يك سطح بالاتر مي‌رود و عكس‌هايتان بسيار حرفه‌اي‌تر جلوه مي‌كند. تركيب يك يا چند فلاش اكسترنال با سافت باكس يا چتر‌هاي رفلكتور راه ديگري است براي افزايش تمركز بر روي سوژه و البته افزايش قابل توجه شارپنس عكس. استفاده از فلاش در نور روز اين امكان را به‌شما مي‌دهد تا با افزايش سرعت شاتر (در حالت manual) پشت‌زمينه را تاريك كرده ولي نور كافي براي روشنايي سوژه خود را از طريق نور فلاش تأمين كنيد. اين كار هزينه‌ي خيلي زيادي هم نياز ندارد. شركت‌هاي زيادي هستند كه براي DSLRهاي كانن و نيكون فلاش‌هاي اكسترنال نسبتاً ارزان‌قيمتي توليد مي‌كنند. اين فلاش‌ها را مي‌توانيد از طريق كفشك فلاش (hot shoe)، كابل و يا از طريق ارتباط راديويي به دوربين متصل كنيد. مزيّت دو راه آخر امكان قرار دادن فلاش در زاويه‌اي جدا از دوربين است كه در اكثر مواقع نتيجه‌ي بهتري در بر دارد.

4) خورشيد را پشت سر سوژه قراردهيد. قراردادن خورشيد در پشت سوژه صحنه را در اصطلاح back lit مي‌كند و (مخصوصاً در هنگام طلوع يا غروب خورشيد) زيبايي خاصي را به شكل هاله‌ي نور درخشاني اطراف سر و موها بوجود مي‌آورد. كاركرد ديگر اين تكنيك، جدا‌كردن سوژه از پشت‌زمينه به واسطه‌ي همين حاشيه‌ي باريك نوري است كه دورتادور بدن سوژه را دربر ‌مي‌گيرد. در اين مواقع، احتمال نوردهي بيش از حد (over exposure) براي آسمان و از بين رفتن جزئيات (ابر‌ها و برخي شاخ و برگ درختان در پشت‌زمينه) وجود دارد اما در اكثر مواقع اين خود يك افكت محسوب مي‌شود و نگران‌كننده نيست. همچنين در صورتي كه در فرمت RAW عكاسي‌ كنيد، مي‌توانيد تا حدي اين مشكل را در Adobe camera raw حل كنيد و برخي از جزئيات آسمان را به تصوير بازگردانيد. با اين حال، راه حل اساسي‌تر، استفاده از فلاش و يا رفلكتور است كه سوژه را از تاريكي خارج كرده و به شما اجازه‌ي كاهش نوردهي كلّي صحنه را مي‌دهد.

5) از ديفيوزر استفاده كنيد. اگر در روز‌هاي آفتابي و در زماني كه خورشيد تقريباً عمود به زمين است ( از چند ساعت قبل از ظهر تا چند ساعت بعد از آن) عكاسي كنيد، سايه‌هاي تندي بر روي صورت ايجاد مي‌شود كه از زيبايي عكس‌هاي پرتره مي‌كاهد. همچنين، نور شديد خورشيد باعث مي‌شود كه هرگونه عيب و ايراد در صورت (چين و چروك، جاي جوش و غيره) و حتي منافذ پوست بيشتر به چشم آيد. براي حل اين دو مشكل، يك راه حل استفاده از فلاش به عنوان fill flash است تا سايه‌ها را كمي روشن‌كرده و از شدت آنها بكاهد؛ اما استفاده از فلاش ممكن است براي همه يا در همه‌ جا مقدور نباشد. راه حل ديگر استفاده از يك ديفيوزر يا پخش‌كننده‌ي نور است كه نور را در اصطلاح سافت مي‌كند. نور سافت (آموزش عكاسي بر خلاف نور مستقيم و نقطه‌اي) سايه‌هاي محو و با شدت كمتري بوجود مي‌آورد كه به زيباتر شدن چهره كمك شاياني مي‌كند. ديفيوزر را بايد در بالاي سر سوژه با زاويه‌اي به سمت نور خورشيد قرارداده طوري كه در كادر معلوم نباشد. اگر امكان خريد ديفيوزر را نداريد، با يك قاب چوبي و يك پارچه‌ي سفيد نازك هم مي توانيد براي خودتان يك ديفيوزر بسازيد!