همانطور كه مي‌دانيد، يكي از مزاياي مهم دوربين‌هاي DSLR امكان تعويض لنز در آنها است. در اين مطلب كوتاه به معرفي انواع لنزهاي موجود براي دوربين‌هاي DSLR مي‌پردازيم. اين مطلب به برند خاصي از لنز و دوربين وابسته نيست و در مورد تمام لنزها و دوربين‌هاي DSLR شركت‌هاي مطرح (نيكون، كانن، سوني، پنتاكس و غيره) صادق است.
قبل از دسته‌بندي لنزها كه عمدتاً بر اساس فاصله‌ي كانوني صورت مي‌گيرد، نياز است در مورد ديافراگم لنز هم كمي توضيح دهيم. دريچه‌اي كه در وسط لنز راه را براي رسيدن نور به سنسور تصوير باز مي‌كند ديافراگم ناميده مي‌شود. هرچه گشودگي اين دريچه بيشتر باشد نور بيشتري به سنسور تصوير مي‌رسد. لنزهاي زوم ممكن است داراي ديافراگم ثابت يا متغيّر باشند. در لنزهاي زوم با ديافراگم ثابت، با زوم‌كردن دريچه‌ي ديافراگم ثابت و در بازترين حالت باقي مي‌ماند؛ اما در لنزهاي زوم با ديافراگم متغيّر، همزمان با زوم كردن دريچه‌ي ديافراگم هم بسته‌تر مي‌شود. قراردادن ديافراگم‌هاي بسيار باز و ثابت (مانند f/2.8 و بازتر) در لنزهاي زوم با پيچيدگي‌هايي همراه است كه باعث مي‌شود قيمت چنين لنز‌هايي در مقايسه با لنزهاي زوم با ديافراگم بسته‌تر و متغيّر بسيار بالاتر باشد. بنابراين، اكثر لنزهاي زوم ارزان‌قيمت (مانند لنز كيت 18-55mm f/3.5-5.6 دو شركت كانن و نيكون) داراي ديافراگم‌هاي متغيّر هستند.
پرايم و زوم: در يك دسته‌بندي كلّي لنزهاي دوربين‌هاي DSLR را مي‌توان به دو گروه زوم و پرايم تقسيم‌بندي كرد. لنزهاي پرايم داراي فاصله‌ي كانوني ثابتي هستند و امكان زوم‌كردن در آنها وجود ندارد. اين امر باعث مي‌شود كه خيلي از عكاسان مبتدي به خاطر نبود امكان تغيير فاصله‌ي كانوني از اين لنزها دوري كنند؛ اما با اين وجود، اين لنزها نسبت به لنزهاي زوم داراي مزيّت‌هايي هم هستند. اول اينكه ارزان‌تر بوده و به طور كلّي به نسبت قيمتشان از لنزهاي زوم شارپنس بالاتري دارند. دوم اينكه اين لنزها به نسبت لنزهاي زوم وزن و اندازه‌ي كوچك‌تري دارند و اين حمل آنها را آسان‌تر مي‌كند. لنزهاي زوم داراي فاصله‌ي كانوني متغيّر هستند. دامنه‌ي زوم لنزهاي زوم هم متفاوت است. محبوب‌ترين نوع اين لنزها لنزهاي زوم استاندارد (مانند لنزهاي 24-70mm) هستند كه معمولاً از فاصله‌ي كانوني وايد تا كمي تله را پوشش مي‌دهند. پيچيدگي‌هاي ساختاري اين‌لنز‌ها سبب مي‌شود كه لنزهاي زوم باكيفيّت و شارپنس بالا از لنزهاي پرايم به مراتب قيمت بالاتري داشته باشند. همچنين، بسته به دامنه‌ي زوم و ويژگي‌هاي ديگر، اين لنزها اغلب بزرگ‌تر و سنگين‌تر از لنزهاي پرايم هستند. با اين حال، سهولت استفاده از لنزهاي زوم باعث شده تا اكثر عكاسان حرفه‌اي براي كاربري‌هاي معمول خود لنزهاي زوم را به لنزهاي پرايم ترجيح دهند.
لنز نرمال: در دوربين‌هاي فيلم 35 ميليمتري و DSLRهاي فول‌فريم فاصله‌ي كانوني 50 ميليمتر را نرمال مي‌دانند. نرمال بودن به معني دارا بودن زاويه‌ي ديدي شبيه به زاويه‌ي ديد چشمان انسان است. تقريباً تمام توليدكنندگان مطرح لنز در خط توليد خود يك لنز پرايم 50 ميليمتري هم دارند. در دوربين‌هاي سايز APS-C (مانند كانن 700D و نيكون D5200) به دليل كوچك‌تر بودن اندازه‌ي سنسور تصوير، فاصله‌ي كانوني نرمال هم كمتر بوده و بين 30 تا 35 ميليمتر است.
وايد و سوپر وايد: در دوربين‌هاي فيلم 35 ميليمتري و DSLRهاي فول‌فريم، معمولاً فواصل كانوني كمتر از 50 ميليمتر را وايد مي‌دانند. همچنين، فواصل كانوني كمتر از 24 ميليمتر را سوپر وايد يا به عبارت ديگر اولترا وايد به حساب مي‌آورند. اغلب لنزهاي سوپر وايد از نوع زوم هستند. در لنزهاي ساخته‌شده مخصوص دوربين‌هاي APS-C هم اكثر لنزهاي سوپروايد از نوع زوم بوده و شامل دامنه‌‌هايي نظير 11-16mm و 11-24mm مي‌باشند. بيشترين كاربرد لنزهاي وايد و سوپر وايد در عكاسي منظره و در عكاسي در محيط‌هاي بسته‌ي كوچك است كه امكان فاصله‌گرفتن از سوژه وجود ندارد. در كمترين ميزان فواصل كانوني، لنز‌هايي معروف به لنزهاي Fisheye (چشم ماهي) وجود دارند كه زاويه‌ي ديد آنها 180 درجه (از قطر) است. در دوربين‌هاي فول‌فريم، با لنزهاي 15 و 16 ميليمتري مي‌توان به اين زاويه‌ي ديد دست يافت. در دوربين‌هاي كراپ APS-C، براي رسيدن به زاويه‌ي ديد 180 درجه، لنز بايد داراي فاصله‌ي كانوني برابر با 8 ميليمتر باشد.
تِله فوتو و سوپرتِله: لنز‌هايي كه داراي فاصله‌ي كانوني بيش از 50 ميليمتر در دوربين‌هاي فول‌فريم و بيش از 35 ميليمتر در دوربين‌هاي APS-C باشند در محدوده‌ي تله قرار مي‌گيرند. قدرت تله‌ي لنزها متفاوت است و هرچه لنزي داراي فاصله‌ي كانوني بيشتري باشد قدرت تله‌ي بيشتري هم خواهد داشت. بسياري از لنزهاي تله هم نظير لنزهاي وايد از نوع زوم هستند. لنزهاي زوم داراي فاصله‌ي كانوني 70-200mm از محبوب‌ترين لنزها با قدرت تله‌ي متوسط هستند. يكي از مهمترين كاربرد‌هاي اين لنزها در عكاسي پرتره است كه در آن فاصله‌ي كانوني تله باعث مي‌شود اعضاي صورت بدون اعوجاج و طبيعي‌تر در عكس ثبت شوند. معمولاً لنزهاي داراي فاصله‌ي كانوني بيش از 300 ميليمتر را سوپرتله مي‌دانند. بعضي لنزهاي سوپرتله آنقدر بزرگ و سنگين هستند كه براي استفاده از آنها لنز را بايد بر روي سه‌پايه قرارداده و دوربين را به آن متّصل‌كرد!
لنز ماكرو: لنز ماكرو به لنزي گفته مي‌شود كه داراي بزرگنمايي حداقل يك به يك در نزديكترين فاصله‌ي قابل فوكوس باشد. بزرگنمايي يك به يك (يا 1x) بدين معني است كه اندازه‌ي سوژه‌ي عكاسي شده بر روي سنسور تصوير دوربين دقيقاً برابر با اندازه‌ي واقعي سوژه است.آموزش عكاسي بزرگنمايي 1x حداقل ميزاني است كه يك لنز را ماكروي واقعي مي‌كند؛ اما لنزهاي ماكرو ممكن است داراي بزرگنمايي بيشتري تا پنج به يك (5x) هم باشند. لنزهاي ماكرو در فواصل كانوني متفاوتي توليد مي‌شوند (مانند 40، 60 و100 ميليمتر) و بسته به كيفيت اُپتيكي و ميزان بزرگنمايي دامنه‌ي قيمتي وسيعي دارند. فاصله‌ي كانوني بيشتر به عكاسان ماكرو كمك مي‌كند تا بتوانند با دورتر قراردادن دوربين از سوژه راحت‌تر به نورپردازي سوژه بپردازند.
- شنبه ۲۵ دی ۹۵ ۱۲:۵۱ ۱,۹۵۸ بازديد
- ۰ نظر