حالت هاي عكاسي در دوربين ديجيتال

حالت اتوماتيك

فكر مي كنم نيازي به مقدمه چيني نيست ( چون به نظر مي آيد اكثر دارندگان دوربين ديجيتال از آن استفاده مي كنند ) .

حالت اتوماتيك از دوربين مي خواهد تا بهترين سرعت شاتر , ديافراگم , ISO, سفيدي تصوير, فوكوس و فلاش را براي بهترين نتيجه انتخاب كند.  در برخي از دوربين ها حالت اتوماتيك به شما اجازه مي دهد فلاش را غير فعال كنيد و يا تنظيم قرمزي چشم را انتخاب كنيد. اين حالت در شرايط مختلف نتيجه ي دلخواه را به شما مي دهد. اگرچه بايد به خاطر داشته باشيد كه در اين حالت شما نمي توانيد نوع عكسي كه مي خواهيد بگيريد را به دوربين بگوييد. پس دوربين سعي مي كند حدس بزند كه شما چه مي خواهيد. در نتيجه برخي از حالت هاي زير مي تواند در تشخيص تنظيمات بهتر به دوربين كمك كند. ( بدون نياز به تنظيمات دستي )

حالت پرتره

وقتي حالت پرتره را انتخاب مي كنيد, دوربين به صورت اتوماتيك يك ديافراگم بزرگ ( با عدد كوچك ) را انتخاب مي كند كه كمك مي كند تا پس زمينه ي عكس از حالت فوكوس خارج شود ( عمق ميدان را كم مي كند – تا فقط روي سوژه ي مورد نظر فوكوس شده و مركز توجه قرار بگيرد). حالت پرتره براي زماني كه تنها  از يك سوژه عكس مي گيريد, بهترين حالت است. پس سعي كنيد تا جايي كه امكان دارد به سوژه نزديك شويد. ( يا بزرگنمايي (ZOOM) كنيد و يا چند قدم جلوتر برويد.) بنابر اين كاملا به تمامي قسمت ها اشراف خواهيد داشت. همچنين اگر زير نور آفتاب عكس مي گيريد, ممكن است نياز به استفاده از فلاش براي رسيدن نور بيشتر به سوژه داشته باشيد.)

حالت بزرگنمايي اجسام

اين حالت شما را قادر مي سازد به سوژه نزيك شويد تا نماي نزديك آن را به تصوير بكشيد و بهترين گزينه براي عكاسي از گل ها, حشرات و ديگر چيزهاي كوچك است. دوربين هاي ديجيتال در حالت بزرگنمايي با هم متفاوت هستند از جمله تفاوت در فاصله ي فوكوس ( كه معمولا در دوربين هاي خانگي بين 2-10 سانتي متر است ). وقتي از حالت بزرگنمايي استفاده مي كنيد, مي بينيد كه فوكوس كردن سخت تر است چون در فاصله هاي محدود, عمق ميدان بسيار كم است. (تنها چند ميليمتر). دوربين و سوژه ي مورد نظر خود را موازي هم قرار دهيد چون در غير اين صورت بيشتر قسمت ها از فوكوس خارج مي شوند و همچنين مي بينيد كه در اين حالت دوربين شما نيازي به فلاش نخواهد داشت چرا كه عكس مي سوزد. در آخر –  يك سه پايه دراستفاده از اين حالت بسيار مهم است چون  عمق كم ميدان باعث مي شود با كوچكترين حركت, قسمتي از عكس از فوكوس خارج شود.

حالت منظره

اين حالت كاملا برعكس حالت پرتره است و با انتخاب ديافراگم كوچك (عدد بزرگ) تا جايي كه امكان دارد روي تمام قسمت هايي كه در عكس مشخص است, فوكوس  مي كند (عمق ميدان را زياد مي كند). در نتيجه بهترين گزينه براي عكاسي از فضاي باز است به خصوص براي كساني كه به عكاسي در فواصل متفاوت علاقه مند هستند. ممكن است دوربين شما سرعت شاتر را چند برابركاهش دهد (براي جبران ديافراگم كوچك), پس شايد به يك سه پايه و يا يك روش ديگر براي ثابت نگه داشتن دوربين نياز داشته باشيد.

حالت ورزشي

حالت ورزشي براي عكاسي از سوژه هاي متحرك طراحي شده است (كه در برخي از دوربين ها به نام حالت حركت  مشخص شده است.) بهترين حالت براي عكاسي از ورزشكاران, حيوانات, ماشين ها, حيات وحش و غيره است. وقتي كه از سوژه هاي متحرك عكس مي گيريد,مي توانيد شانس ثبت نتيجه ي دلخواهتان را افزايش دهيد به گونه اي كه سعي كنيد روي نقطه ي مورد نظرتان در لحظه ي ثبت عكس,از قبل فوكوس كنيد (نياز به كمي تمرين دارد).

حالت شب

حالت بسيار خوبي براي خلق عكس هاي كاملا رنگي و جذاب است. حالت شب (حالتي كه به آن slow shutter sync نيز ميگويند) براي عكاسي در شرايط بسيار كم نور است و سرعت شاتر را بالا مي برد تا به ثبت جزئيات پس زمينه كمك كند كه ممكن است براي روشن كردن پيش زمينه ( و سوژه ) از فلاش استفاده كند.اگر مي خواهيد تصاويري بي نقص و اساسي داشته باشيد,  به يك سه پايه نياز خواهيد داشت چرا كه در غير اين صورت ممكن است پس زمينه ي عكس تار شود – اگرچه گاهي تار شدن پس زمينه جالب خواهد بود – به خصوص زماني كه نور در پشت سوژه قرار دارد و عكس خوبي خواهد شد (مثلا براي مهماني ها كه از رقص نور استفاده مي شود).

حالت فيلم

اين حالت دوربين شما را قادر مي سازد كه نه تنها عكس هاي ثابت بلكه عكس هاي متحرك بگيرد.امروزه بيشتر دوربين هاي ديجيتال جديد داراي حالت فيلم هستند كه هم تصوير را ثبت مي كند و هم صدا را. كيفيت آن به خوبي دوربين هاي ديجيتال فيلم برداري نيست اما با استفاده از  اين حالت, وقتي شما با يك سوژه ي خوب مواجه مي شويد, تنها يك عكس ثابت از آن نخواهيد داشت. يادتان باشد كه اين گونه عكس ها نسبت به عكس هاي ثابت,  فضاي بيشتري ازحافظه ي دوربين را پر مي كنند.

حالت هاي ديگري كه در چند سال اخير دربرخي دوربين ها ديده ام عبارتند از:

• عكس هاي panoramic/ stitch يا عكس هايي كه طول آنها نسبت به عرضشان بيشتر است – بعدا درباره ي اين گونه عكس ها با هم صحبت خواهيم كرد.
• حالت برف – براي جبران نور زياد روي برف
• حالت آتش بازي –  براي ثبت آتش بازي
• حالت بچه ها و حيوانات –  ثبت اجسام پر سرعت نياز به مهارت دارد – اين حالت, سرعت شاتر را بالا مي برد تا تاخير شاتر را براي فوكوس قبلي كاهش دهد.
• حالت زير آب –  عكاسي زير آب نياز به تنظيمات خاصي براي نوردهي دارد
• حالت ساحل – حالتي ديگر براي صحنه هاي پر نور
•  حالت داخلي –  در تنظيم سرعت شاتر و سفيدي تصوير كمك مي كند
• حالت شاخ و برگي يا Foliage mode  –  براي تقويت رنگ عكس

حالت نيمه اتوماتيك

حالت تقدم ديافراگم ( A يا  AV):

اين حالت كاملا نيمه اتوماتيك است به طوري كه شما ديافراگم را انتخاب مي كنيد و دوربين بقيه ي قسمت ها ( سرعت شاتر, سفيدي تصوير,ISO, و غيره) را براي نوردهي بهتر تنظيم مي كند. اين حالت براي زماني است كه شما مي خواهيد روي عمق ميدان تسلط داشته باشيد( معمولا براي اجسام ساكن كه نيازي به تنظيم سرعت شاتر ندارد). انتخاب يك ديافراگم بزرگ به معناي ديافراگم ( يا ميزان باز شدن لنز دوربين ) كوچك و ورود نور كمتر است. اين به معناي عمق ميدان بيشتر است ( روي بيشتر قسمت ها فوكوس شده است) اما دوربين شما سرعت شاتر را كم مي كند. اعداد كوچك بر خلاف اين تنظيمات عمل مي كنند( به طوري كه ديافراگم بزرگ, عمق ميدان كم و سرعت تعيين شده براي شاتر بيشتر خواهد بود).

حالت تقدم سرعت شاتر S يا TV :

اين حالت بسيار به حالت تقدم ديافراگم شباهت دارد اما در اين حالت شما سرعت شاتر را تعيين مي كنيد و دوربين بقيه ي تنظيمات را انجام مي دهد. مسلم است زماني از اين حالت استفاده مي كنيد كه مي خواهيد بر سرعت شاتر احاطه داشته باشيد. مثلا زماني كه از اجسام متحرك ( ورزش ها) عكس مي گيريد, ممكن است از سرعت بالاي شاتر براي ثبت حركات استفاده كنيد. علاوه بر اين ممكن است بخواهيد حركت –  مثلا يك آبشار-  را حتي به صورت تار در عكس نشان دهيد كه در نتيجه بايد سرعت شاتر را كم كنيد. گاهي لازم است در شرايط كم نورهم سرعت شاتر را كم كنيد.

حالت دستوري

در برخي از دوربين هاي ديجيتال علاوه بر حالت اتوماتيك اين حالت وجود دارد كه كمي گيج كننده است! در دوربين هايي كه هر دو حالت را دارند, اين حالت بسيار شبيه حالت اتوماتيك است با اين تفاوت كه مي توانيد برخي قسمت ها را خودتان تنظيم كنيد مثلا فلاش, سفيدي تصوير, ISO و غيره.دوربين خود را در تفاوت حالت دستوري با اتوماتيك با دوربين هاي ديگر مقايسه كنيد.

حالت تنظيمات دستي

در اين حالت شما كاملا روي تنظيمات تسلط داريد و بايد به چگونگي تنظيم تمام قسمت ها از جمله سرعت شاتر, ديافراگم, ISO, سفيدي تصوير, فلاش و غيره توجه كنيد.البته بايد تنظيمات دستي را به خوبي بلد باشيد. در نتيجه بيشتر دارندگان دوربين ديجيتال ترجيح مي دهند از يكي از حالت هاي تقدم استفاده كنند.

هيستوگرام دوربين چيست؟

هيستوگرام مسئله اي است كه شايد نياز به زمان بيشتري براي توضيح داشته باشد اما اجازه دهيد به طور خلاصه درباره ي آن توضيح بدهم.هيستوگرام ها وسيله اي بسيارمفيد هستند كه طبق آن دوربين ها، عكاسان را مجاب مي كنند تا كمي از دامنه ي تغييرات رنگ عكس كمك بگيرند.
هيستوگرام ها رنگ هاي عكس را از تيره (در چپ) تا روشن (در راست) رسم مي كنند.
در هر نقطه اي كه خط بالاتر باشد, پيكسل ( كوچك ترين جزء تصوير ) آن رنگ بيشتر است.
در نتيجه نموداري كه بيشترين پيكسل تيره را دارد, به سمت چپ و نموداري با بيشترين پيكسل روشن به سمت راست مايل مي شود.

خوبي اين نمودار ها اين است كه با چك كردن آن مي توان از درستي تنظيمات مطمئن شد تا اگر لازم باشد عكس دوباره گرفته شود. چون LCD كوچك دوربين شما به قدر كافي بزرگ نيست تا بتوانيد نتيجه را از قبل مشاهده كنيد و در بيشتر موارد بايد در خانه از مطلوب بودن نتيجه مطمئن شويد.

نمونه هايي از هيستوگرام :

نگاهي به چند نمونه از هيستوگرام ها مي اندازيم.
اين دو عكس را به همراه هيستوگرام هايشان مقايسه كنيد.

عكسي كه در بالا مي بينيد، رنگ هاي روشن زيادي دارد.

در واقع قسمت هايي از عكس كاملا روشن هستند، در نتيجه در سمت راست نمودار صعود ناگهاني را مشاهده مي كنيد،  در حالي كه رنگ هاي متعدد ديگري نيز در عكس وجود دارد كه همه به سمت راست كشيده شده و در بالاترين حد قرار گرفته اند كه نشان دهنده ي نوردهي بيش از حد است.

اين عكس نقاط تيره ي زيادي دارد،  قسمتي از آن مربوط به لباس هاي تيره در عكس است،  اما بيشتر به خاطر اين است كه اين عكس نوردهي ضعيفي دارد.

بنابراين هيستوگرام آن با نمودار عكس قبلي متفاوت است،  مقادير آن به سمت چپ كشيده شده اند.

چه هيستوگرام خوب است؟

در بيشتر جنبه هاي عكاسي, زيبايي از چشم ناظر يا عكاس متفاوت است و روش هاي نشان دادن آن نيز با هم فرق دارد.
چيزي به عنوان يك هيستوگرام  كامل وجود ندارد، سوژه هاي مختلف و روش هاي عكاسي متعدد،  نتايج متفاوتي دارند.

مثلا عكسي از يك سايه مي تواند نموداري خلق كند كه قله هاي آن در دو طرف طيف قرار گرفته و چيزي در وسط آن رسم نشده است. عكس از كسي كه در فضاي برفي قرار دارد, نموداري با قله ي بلند در سمت راست مي سازد و غيره.
قبلا هم گفتم كه در بيشتر موارد شما عكس هايي با طيف رنگي مناسب خواهيد داشت.

بيشتر عكس هايي كه نوردهي درستي دارند،  قله اي در وسط نمودار خواهند داشت و طرفين طيف خطوطي تقريبا صاف هستند.

استفاده از هيستوگرام  به هنگام عكاسي

حالا مي دانيد كه هيستوگرام  چيست،  دوربين خود را به دست بگيريد و در تنظيمات دستي آن حالت playback را انتخاب كنيد كه بعد از گرفتن عكس قادر باشيد هم زمان تصوير و نمودار را ببينيد. با نگاهي به هيستوگرام ، در گوشه هاي دو طرف آن نقاطي را مي بينيد،  نشان دهنده ي اين است كه ذراتي در عكس وجود دارند كه يا كاملا تيره و يا كاملا روشن هستند،  اين شايد هماني باشد كه شما دنبالش هستيد اما به ياد داشته باشيد كه در اين صورت جزئيات كمتري در عكس مشاهده خواهد شد ، اين نشان مي دهد كه عكس شما مي تواند نوردهي بالا و يا ضعيفي داشته باشد.

هيستوگرام  تنها يك وسيله است تا اطلاعات بيشتري درباره ي عكس به شما بدهد و روي آنها تاثيري كه مي خواهيد را ايجاد كند.

يادگيري خواندن نمودارها شما را قادر مي سازد كه نوردهي مطلوبي در عكس داشته باشيد.

اين مبحث را با مثالي تمام مي كنيم:

در اين عكس انتشار رنگ هاي بيشتري را مي بينيد. هرچند كار فوق العاده اي نيست، اما نوردهي مناسب تري دارد و نمودار آن را نشان مي دهد.

آشنايي با سنسور هاي دوربين ها
قدم اول اندازه ي سنسور
اندازه ي سنسور عاملي است كه اين روز ها تو دوربين هاي SLR ديجيتال ديده ميشه كه اندازه ي سنسور دوربين كوچك تر از دوربين هاي حرفه اي گران قيمته. دوربين هاي حرفه اي ديجيتال سنسوري له اندازه ي ۳۵mm دارند كه هم اندازه ي فيلم هاي نگاتيو ۱۳۵ هستن، پس تمام لنز هايي كه با دوربين ها قديمي كار ميكنن با دوربين هاي حرفه اي ديجيتال هم كار ميكنند. مشكل اينجاست كه تكنولوژي جديد و گرون باعث بالا رقتن قيمت دوربين ميشه واسه همين  توليد كنندگان دوربين شروع به توليد دوربين هايي كردند با سنسور كوچكتر و با قابليت نصب لنز هاي قديمي به روي اونها. وقتي شما لنز دوربين full frame را روي دوربين هاي جديدSLR  كه سنسورشون كوچكتر شده ميذاريد مسئله ي سايز سنسور به وجود مي آد.
فرض كنيد شما يك تصوير كامل و شلوغ رو روي يك كاغذ كوچك پرينت بگيريد. به تصوير زير نگاه كنيد: در هر دو تصوير لنز براي يك دوربين full frame هست، در تصوير سمت چپ بخش زيادي از تصويري كه لنز در حال پخش كردن روي سنسوره در حال از دست رفتنه. در تصور سمت راست با نزديك كردن سنسور full frame به لنز جلوي از دست رفتن تصوير گرفته ميشود.

همون طور كه ميبينيد شما خيلي از تصوير رو از دست ميدهيد وقتي از لنز full frame استفاده ميكنيد. بياييد از يك زاويه ي ديگر به اين مطلب نگاه كنيم لنز استوانه اي و مدور، تصوير استوانه اي و مدور به وجود مياره و بعد سنسور اون رو crop ميكند. اندازه ي سنسور هاي full frame همه مثل هم هستن در حالي كه سنسور هاي شبيه full frame سايز هاي مختلف دارند.

قدم دوم – سنسور هاي شبيه full frame چقدر از تصوير رو crop ميكنند؟
دو سايز كلي براي اين نوع از سنسور ها وجود داره(APS-C) كه براي Nikon ، Sony ،Pentax و يك مدل از canon استفاده ميشه كه ضريب ۱٫۵ يا ۱٫۸ را به خود ميگيره، مثلا اگر لنز ۵۰mm روي يك مدل از اين سنسور ها نصب كنيم به شما فاصله ي كانوني ۷۵mm را ميده.
آموزش عكاسي تمام چيزي كه بايد بدونيد اينه كه از چه سنسوري استفاده ميكنيد كه موقع خريد لنزfull frame  كمترين تصوير رو از دست بديد.
قدم سوم – از كجا متوجه شوم كه سنسورم كوچك است؟
خيلي ساده س اول از همه از خودتون بپرسيد اگه از دوربين زير چهار الي پنج ميلون استفاده ميكنيد پس از سنسور هاي كوچك شده ام استفاده ميكنيد.
راه ديگر شناخت سنسور كوچك شده نگاه به لنز كيت روي دوربينتان است كه تمام اين ها براي دوربين شما طراحي شده تا تصويري به اندازه ي سنسور شما از خود عبور بده. پس قاعدتا فاصله ي كانوني كمتري هم نسبت به دوربينfull frame داره.
شروع با ۱۸mm به جاي ۲۴mm
اينحا ليست چند مارك و مدل معروف لنز هست كه براي سنسور هاي كوچك شده طراحي شده اند. پس اگه در آينده قصد خريد دوربين full frame  رو داريد اين لنز ها به كارتون نمي آيد.
•    Canon — EF-S
•    Nikon — DX
•    Sony — DT
•    Pentax — DA
•    Sigma — DC
•    Tamron — Di-II
قدم چهارم – چرا لنز full frame بخريم؟
اين لنز ها براي دوربين هاي full frame  طراحي شدن و معمولا كيفيت بهتري رو ارائه ميدن لنز هاي full frame براي دوربين هاي full frame ساخته شده اند و استفاده از اونها روي سنسور هاي كوچك شده مناسب نيست.
قدم پنجم  – راهنماي خريد مناسب ترين لنز براي شما
اگر شما قصد ارتقا لنز داريد و قصد ارتقا بدنه رو تا چند سال آينده نداريد يك لنز مخصوص سنسور هاي كوچك شده بگيريد چون با خريد لنز full frame براي سنسورهاي كوچك شده يك حجم تصوير زيادي را از دست ميديد. مخصوصا اگر قصد عكاسي با زاويه wide رو داشته باشيد.

وايت بالانس در عكاسي چيست

به زبان ساده : دليل استفاده ي ما از WB، حفظ رنگ اجسام در عكس به شكل طبيعي آنهاست.
چرا بايد رنگ عكس درست و طبيعي باشد؟

شايد ديده باشيد كه گاهي اوقات بعد از گرفتن عكس, رنگ آن به نارنجي, آبي, زرد و غيره مايل مي شود، در صورتي كه به چشم ما كاملا طبيعي به نظر مي آيد. دليل آن اين است كه تصاوير، طيف نوري (با دماي )خاص خود را دارند. نورهاي فلورسنت( مثل لامپ مهتابي ), رنگ آبي را به عكس اضافه مي كنند در حالي كه نورهاي تنگستن ( مثل لامپ معمولي ), رنگ عكس را مايل به زرد مي كنند.

01
طيف دماهاي رنگي از رنگ هاي بسيار سرد مثل آبي آسماني تا رنگ هاي بسيار گرم مثل نور شمع دسته بندي مي شوند.
ما اين تفاوت دما را خيلي حس نمي كنيم چون چشم هاي ما خود به خود آن را تنظيم مي كنند. مگر اينكه رنگ جسم به روشني يك برگ كاغذ باشد كه كاملا به چشم ما سفيد بيايد. اما دوربين هاي ديجيتال آنقدر باهوش نيستند كه اين تنظيمات را به طور اتوماتيك انجام دهند و گاهي اوقات لازم است چگونگي برخورد با نورهاي مختلف را به آنها يادآوري كرد.
پس در مقابل نورهاي سردتر ( آبي يا سبز ) از دوربين مي خواهيد رنگ هاي گرم را انتخاب كند و بر عكس.
تنظيم سفيدي تصوير

راه هاي تنظيم سفيدي تصوير در دوربين هاي مختلف با هم فرق دارد. پس بايد دوربين را روي حالت تنظيم دستي قرار دهيد تا بتوانيد تغييرات را ايجاد كنيد. قبلا هم گفتم، بيشتر دوربين ها داراي حالت اتوماتيك و نيمه اتوماتيك هستند تا در تنظيمات به شما كمك كنند.
برخي از تنظيمات سفيدي تصوير كه روي دوربين ها پيدا خواهيد كرد, عبارتند از:

    Auto (خودكار) – قسمتي است كه دوربين بهترين گزينه را به نسبت تصوير انتخاب مي كند و در بسياري از مواقع به درد مي خورد. اما بهتر است براي يك نور خاص روش ديگري به كار ببريد.
    Tungsten (تنگستن) – اين حالت معمولا با علامت يك لامپ كوچك نشان داده مي شود و براي عكاسي در فضاي بسته به خصوص زير نور تنگستن (مانند نور لامپ) مناسب است و معمولا رنگ عكس را سردتر مي كند.
    Fluorescent (فلورسنت) – اين حالت براي نور هاي سرد مثل نور مهتابي است كه رنگ عكس را گرم تر خواهد كرد.
    نور روز/ آفتابي – همه ي دوربين ها اين حالت را ندارند چون تقريبا تنظيمات سفيدي تصوير در آن معمولي است.
    ابري – اين حالت كمي رنگ عكس را گرم تر از حالت آفتابي مي كند.
     فلاش – نور فلاش در عكس مي تواند رنگ عكس را سرد نشان دهد. پس در اين حالت ( Flash WB ) رنگ تصوير كمي گرم تر مي شود.
     سايه – به طور كلي عكس در سايه سردتر از عكسي كه زير نور آفتاب گرفته شده به نظر مي آيد, پس اين حالت رنگ عكس را گرم تر مي كند.

تنظيمات دستي سفيدي تصوير

در بيشتر موارد با استفاده از تنظيمات اتوماتيك نتايج خوبي بدست مي آوريد – اما در برخي دوربين هاي ديجيتال ( بيشتر DSLRها و آخرين مدل هاي دوربين هاي خانگي ) امكان تنظيم دستي سفيدي تصويرهم وجود دارد.
روش تنظيم اين قسمت در دوربين هاي ديجيتال با هم متفاوت است اما در اصل شما رنگ نور در عكس را تعيين مي كنيد و دوربين به نسبت تنظيم شما رنگ اجسام ديگر را تعيين مي كند. براي اين كار مي توانيد يك برگه ي سفيد ( يا خاكستري ) كه مخصوص اين كار است, خريداري كنيد – يا از اجسامي كه نور مناسبي دارند استفاده كنيد تا نتيجه ي دلخواه را بگيريد.

من اين كار را در دو عكس زير انجام داده ام :

عكس اول تصويري از كتاب هاي كتابخانه است كه با حالت تنظيم خودكار (Auto White Balance ) گرفته شده است. نور اتاق از سه لامپ معمولي تامين مي شود, در نتيجه رنگ عكس كاملا زرد و گرم است.

وايت بالانس در عكاسي چيست

بعد از گرفتن اين عكس از يك كاغذ سفيد براي فهماندن رنگ سفيد به دوربينم استفاده كردم. سپس عكس دوم را گرفتم و اين نتيجه به دست آمد – همانطور كه مي بينيد, رنگ كتاب ها طبيعي تر از عكس اول است.

وايت بالانس در عكاسي چيست

از زماني كه جاي تنظيم اين قسمت را روي دوربينتان پيدا كنيد, انجامش خيلي سخت نيست و ارزش يادگرفتن كار با آن را دارد.

تقدم ديافراگم و شاتر در عكاسي چيست

نگاهي سريع و اجمالي
ديديم كه چطور هركدام از اركان مثلث نوردهي بر ديگري تاثيرگذار است, به خصوص ديافراگم و سرعت شاتر. به طوري كه وقتي اندازه ي ديافراگم را افزايش مي دهيد ( روزنه بزرگتر مي شود ), نور بيشتري به سنسور هاي دوربين مي رسد, در نتيجه سرعت شاتر كم مي شود. برخلاف وقتي كه مدت زمان باز بودن شاتررا افزايش مي دهيد و ديافراگم كاهش مي يابد, در نتيجه نوردهي عكس بسيار خوب خواهد بود.
حالت هاي تقدم:

تقدم ديافراگم و شاتر، حالت هاي نيمه اتوماتيك هستند كه با وجود تسلط شما تنها روي برخي قسمت ها، عكس داراي نوردهي بسيار خوبي خواهد بود. اجازه بدهيد هركدام را جداگانه توضيح بدهم:
حالت تقدم ديافراگم ( بيشتر اوقات با علامت اختصاري A يا Av نشان داده مي شود. )

در اين حالت شما به عنوان عكاس درجه ي ديافراگم را تنظيم مي كنيد و دوربين خودش درباره سرعت شاترمناسب با شرايط محيط تصميم مي گيرد.

02

چه زماني مي توان از حالت تقدم ديافراگم استفاده كرد؟

 اگر مبحث ديافراگم را به ياد داشته باشيد, مي دانيد كه تاثير اصلي ديافراگم در عكس بر عمق ميدان (DOF) است. در نتيجه بيشتر افراد زماني از اين حالت استفاده مي كنند كه مي خواهند روي عمق ميدان تسلط داشته باشند. اگر مي خواهند عمق ميدان كم باشد, (براي مثال در عكسي كه روي گل فوكوس شده و پس زمينه كاملا تار است ), از ديافراگم بزرگ استفاده مي كنند.

( مثلا f/1.4 در عكس بالا ) و انتخاب سرعت مناسب براي شاتر را بر عهده ي دوربين مي گذارند.

اگر عكسي مي خواستند كه روي تمام قسمت ها فوكوس شده باشد, بايد ديافراگم را كوچكتر در نظر مي گرفتند ( مثلا f/22 ) و تنظيم سرعت شاتر را به دوربين مي سپردند.( كه عددي بزرگ خواهد بود. )

هنگام تنظيم ديافراگم به ياد داشته باشيد كه دوربين سريع ترين يا طولاني ترين سرعت شاتر را انتخاب مي كند و ممكن است مدت زماني كه دوربين را به دست گرفته ايد طولاني تر شود ( معمولا با حدود سرعت 1/60 ). اگر سرعت شاتر از اين كمتر باشد نياز به سه پايه خواهيد داشت. در صورتي كه از يك جسم متحرك عكس مي گيريد, سرعت كم شاتر موجب تار شدن جسم در عكس خواهد شد.
حالت تقدم شاتر( اغلب با نشانه اختصاري Tv يا S شناخته مي شود. )

در اين حالت شما سرعت شاتر را تعيين مي كنيد و انتخاب اندازه ي ديافراگم با بهترين نوردهي بر عهده ي دوربين است.
چه زماني مي توانيم از حالت تقدم شاتر استفاده كنيم؟

در مبحث سرعت شاتر به تاثيرات متعدد آن و چگونگي ثبت حركات اشاره كرديم. بيشتر افراد براي تسلط بيشتر روي ثبت حركات اجسام از اين حالت استفاده مي كنند.
براي مثال وقتي مي خواهند از يك مسابقه ي اتومبيلراني عكس بگيرند, به طوري كه تمامي حركات را ثابت نشان دهند و هيچ قسمتي تار نباشد، از سرعت بالاي شاتر استفاده مي كنند ( مثلا 1/2000 براي اولين عكسي كه در زير نشان داده شده ) و دوربين با توجه به شدت نور محيط, ديافراگم را تنظيم مي كند. اما اگر خواستيد ماشين را در حركت نشان دهيد و برخي قسمت ها تار باشد, بايد سرعت شاتر را كم كنيد ( مانند دومين عكسي كه در پايين آمده كه سرعت آن 1/125 است) ) در نتيجه دوربين ديافراگم كوچكتري انتخاب مي كند.

به خاطر داشته باشيد زماني كه دوربين ديافراگم را انتخاب مي كند, روي عمق ميدان عكس شما تاثير خواهد گذاشت. اين يعني اگر براي ثابت نشان دادن حركات از سرعت بالاي شاتر استفاده مي كنيد, عمق ميدان كمتري خواهد داشت.
تمرين
همانطور كه مي بينيد, حالت هاي تقدم ديافراگم و سرعت شاتر به تسلط شما در عكاسي كمك مي كند اما نياز به كمي تمرين دارد.
وقتي از اين حالت ها استفاده مي كنيد,نه تنها نياز به دقت درتنظيمات دستي داريد, بلكه بايد به تنظيماتي كه دوربين به نسبت آن انجام مي دهد هم توجه كنيد.

فكر مي كنم بهترين حالت استفاده از Av يا Tv وقتي است كه شما زمان كافي داريد تا چندين بار از سوژه با تنظيمات مختلف عكس بگيريد. اين كار به شما اطمينان مي دهد كه حداقل يكي از عكس ها همان است كه مي خواستيد.
بهترين راه براي يادگيري اين حالت ها اين است كه دوربين را به دست بگيريد و از خانه بيرون بزنيد تا تجربه كسب كنيد.
مرتب تنظيمات را از Av به Tv تغيير بدهيد و تا مي توانيد عكس بگيريد. به اين دقت كنيد كه دوربين به نسبت تنظيم دستي شما چه تغييري ايجاد مي كند.
در حالت تقدم ديافراگم, تعدادي عكس با بيشترين حد ديافراگم ( اعداد كوچك ) بگيريد و ببينيد چطور پس زمينه را تار مي كند ( و سرعت شاتر را افزايش مي دهد ).و تعدادي عكس با كوچكترين ديافراگم ( اعداد بزرگ ) بگيريد تا فوكوس بيشتر در عكس را ببينيد.
در حالت تقدم شاتر با سرعت آن بازي كنيد تا تاثير آن روي عمق ميدان را ببينيد.
اگر اولين عكس هايتان نتيجه ي دلخواه را نداد، نا اميد نشويد – براي يادگيري اين حالت ها تمرين زيادي لازم است. اما به خاطر داشته باشيد كه تسلط روي آنها تاثيرات شگرفي روي عكس هايتان خواهد داشت و يادگرفتن آنها ارزش اين همه دشواري را دارد.

 روي لنز اعداد و نوشته ها زيادي است. اما معني آن ها چيست؟

معني اعداد روي لنز به آن سختي كه شما فكر ميكنيد نيست. اجازه بديد براي شما بيشتر توضيح بدهيم.

معني عدد ۵۵-۱۸ روي لنز چيست ؟
اين اعداد به فاصله كانوني لنز شما اشاره دارد. ۱۸mm لنز wide با زاويه ديد باز و ۵۵mm با زوم بيشتر و زاويه ديد بسته تر است.

وقتي شما زوم ميكنيد در واقع از عدد ۱۸ به ۵۵ فاصله كانوني لنزتان را تغيير ميدهيد و به سوژه نزديك ميشويد.
(mm) به معني ميليمتر مي باشد.

اين فاصله بين سنسور دوربين و نقطه اي كه تصوير در لنز تشكيل ميشود ميباشد.

معني عدد ۱:۳٫۵-۵٫۶ روي لنز چيست ؟
اين به اين معني است كه ديافراگم لنز شما چقدر ميتواند باز باشد و اجازه بدهد چقدر نور وارد دوربين شود. وقتي عدد كم باشد به اين معني است كه نور بيشتري وارد ميشود.

روي يكسري از لنز ها عدد ۵۵-۱۸ و ديافراگم ۵٫۶-۱:۳٫۵ را ميبينيد. اين به اين معني است كه در wide ترين حالت لنز (۱۸mm) بيشترين حالت باز شدن ديافراگم (۳٫۵) را داريم. و هرچه عدد لنز به ۵۵ نزديك شود به همان اندازه عدد ديافراگم از ۳٫۵ به ۵٫۶ تغيير ميكند. دليل وجود اين اعداد در مقايسه با عدد (۱) است.
عدد (۱) به معني شفاف ترين حالت لنز براي عبور نور است، هرچه عدد جلوي (۱) بالاتر برود لنز نور كمتري را از خود عبور مي دهد و تصوير تاريك تر است.
ما پيشنهاد ميكنيم لنز هايي را تهيه كنيد كه عدد (f) روي لنز به عدد (۱) نزديكتر باشد، مثل: ۱٫۸ چون نور بيشتري وارد لنز ميشود و شما ميتوانيد در فضا هاي تاريك راحتتر عكاسي كنيد.
Ø۵۲mm چه معني ميدهد؟

شكل دايره اي كه روي آن خط خورده به نشانه اندازه قطر دهنه لنز شما مي باشد. اين عدد زماني كه مي خواهيد براي لنزتان فيلتر يا cap تهيه كنيد، به كارتان مي آيد.
معني عدد ۱:۲ / ۱:۱روي لنز چيست ؟

وقتي ۱:۱ روي لنزتان ميبينيد يعني لنز شما macro است، به اين معني كه تصوير به همان اندازه واقعي در سنسور دوربين ثپت ميشود. ۱:۲ از نظر تكنيكي macro نيست ولي به مراتب بهتر از لنز استاندارد شما است و معمولا با فاصله كانوني بالا و Telephoto مي باشد و تصويري كه ثبت ميكند نصف سايز واقعي روي سنسور است.
HSM / USM چه معني ميدهد؟

مخفف hypersonic motor و ultrasonic motor است. اين ها عين هم هستند و فقط اسم هايشان متعلق به دو برند مختلف است.
HSM / USM لنز هايي با سرعت بالاي فوكوس و بدون صدا هستند.
II چه معني ميدهد؟

وقتي شما ” II ” را روي لنز ميبينيد به اين معني است كه اين لنز ارتقا يافته از نطر عدسي (optic) و (image stabiliser) مي باشد.

تنظيم شاتر و ديافراگم با دوربين هاي معمولي
1-ارتقاء مدل دوربين:

اولين راهي است كه مي تواند براي تسلط بيشتر روي تنظيم شاتر و ديافراگم مناسب باشد. با اين كه مي توانيد به شيوه هاي خاص (كه در ادامه گفته مي شود ) دوربين خود را فريب دهيد, باز هم در تنظيماتي كه به طور اتوماتيك دوربين انجام مي دهد, شما را محدود مي كند.
اگر قصد ارتقاء دوربين خود را داريد, دو انتخاب داريد :

     دوربين هاي DSLR ( كه به شما اجازه ي استفاده از انواع لنز را مي دهد)
     يك دوربين معمولي با تنظيمات دستي بيشتر.

شايد بهترين گزينه براي شما كه به دنبال تسلط كامل روي تنظيمات دوربين هستيد ( به جز ديافراگم و سرعت شاتر ), DSLR باشد و روي تمامي قسمت ها از جمله ISO, WB ( WHITE BALANCE تنظيم سفيدي تصوير ) , نوردهي و غيره تسلط خواهيد داشت.
بعد از آن بايد دنبال يك دوربين معمولي پيشرفته تر بگرديد. امروزه بيشتر دوربين هاي خانگي يا معمولي كه به بازار عرضه مي شوند,داراي حالت تنظيمات دستي و يا نيمه اتومتيك هستند. از بين دوربين هاي معمولي به دنبال دوربيني باشيد كه حداقل از نظر قابليت تنظيم ديافراگم يا سرعت شاتر اولويت داشته باشد.
البته ممكن است اين راه از نظر اقتصادي برايتان گران تمام شود. اگر بودجه ي كافي براي اين كار را نداريد – ادامه ي مطب را بخوانيد.
2-ياد بگيريد چطور دوربين خانگي تان را فريب دهيد

حالا يك دوربين ديجيتال داريد كه براي استفاده در حالت اتوماتيك طراحي شده و خودش درباره تنظيمات اجزاء تصميم مي گيرد. قبلا هم توضيح دادم – بيشتر دوربين هاي خانگي جديد, حالت هاي مختلفي براي عكاسي دارند كه عكاس قادر است دوربين را بر اساس اين كه در چه محيطي قرار گرفته و چه نوع عكسي مي خواهد, تنظيم كند.
رايج ترين حالت هاي عكاسي شامل:

    ورزشي
    پرتره
    منظره
    macro (درشت نمايي اجسام ( و غيره هستند.

يادگيري اين حالت ها و استفاده ازآنها به شما كمك مي كند تا تغييرات دلخواه خود را بر قسمت هاي مختلف دوربين از جمله ديافراگم و سرعت شاتر اعمال كنيد و هركدام از آنها تغييرات چشمگيري در تنظيمات دوربين ايجاد مي كند.

سوال پرسيده بوديد كه چطور مي توان ديافراگم و عمق ميدان را تنظيم كرد. به شما پيشنهاد مي كنم از دو حالت استفاده كنيد  پرتره و منظره.

    اگر مي خواهيد عمق ميدان كم باشد: ( پيش زمينه تار باشد ) حالت پرتره را انتخاب كنيد تا دوربين ديافراگم بزرگتر را در نظر بگيرد
    اگر عمق ميدان بيشتري ميخواهيد: ( روي تمام قسمت ها فوكوس شده باشد و همه چيز در تصوير واضح باشد ) ازحالت منظره استفاده كنيد تا دوربين اندازه ي ديافراگم را كوچكتر بگيرد
    اگرمي خواهيد سرعت شاتر بيشتر باشد: حالت ورزش را انتخاب كنيد تا سريع ترين حركات را ثابت نشان دهيد.
    اگرمي خواهيد سرعت شاتر كمتر باشد: كمي باعث دردسر مي شود چون بيشتر دوربين ها اجازه ي تنظيم اين قسمت را نمي دهند. بايد از حالت Night mode يا عكاسي در شب استفاده كنيد كه اين حالت با زدن فلاش همراه است. اگر فلاشر را بپوشانيد, شايد نتيجه ي بهتري بگيريد.

البته هيچ كدام از حالت هاي گفته شده در بالا, نمي تواند موجب تسلط كامل شما روي تمام قسمت ها باشد. اگر واقعا خواستار اين تسلط هستيد, براي خريد يك دوربين ديجيتال جديد پس انداز كنيد.

ديافراگم و شاتر در عكاسي
به طور مثال اگر شما بخواهيد نوردهي را يك پله ( Stop ) افزايش دهيد بايد نوردهي را ۲ برابر كنيد.
مثلا ديافراگم دوربين F/4 ، سرعت شاتر ۱/۱۰۰ و ISO 100 مي باشد ، با ثابت نگه داشتن  F/4  و افزايش  ISO  به  ۲۰۰  شما يك پله ( STOP )  نوردهي را افزايش داديد. ۲ برابر كردن ISO باعث ۲برابر شدن حساسيت سنسور به نور مي شود.
شايد يكم گيج كننده باشد، اما خيلي مهم است تا شما ياد بگيريد
همانطور كه توانايي شما در عكاسي روزبه روز بهتر مي شود وشما بيشتر در حالت Manual عكاسي مي كنيد پس لازم داريد تا كاملا بدانيد كه ديافراگم و شاتر در زمان نوردهي چگونه كار مي كنند و چه تاثيري هركدام با زياد و كم كردن ديگري روي هم مي گذارند.
اجازه بدهيد من به طور ساده تر مطرح كنم، شما با f/2.8 و سرعت شاتر ۱/۱۰۰ با ISO 200 عكاسي كرديد، اما شما عمق ميدان كمتري مي خواهيد و مي دانيد كه با كم كردن عدد ديافراگم به ۲ ما به اين نتيجه ميرسيم ، اما ۲ برابر هم نور وارد سنسور مي شود، پس بايد با عوامل ديگر مثل ISO يا سرعت شاتر از ورود بيش از اندازه ي نور به داخل لنز جلوگيري كنيد.
براي انجام اين كار بايد ISO 100 يا سرعت شاتر را به ۱/۲۰۰ برسانيد.

رابطه ديافراگم و شاتر در عكاسي
© Richard Beaty
ISO STOPS
بياييد با راحت ترين مثال شروع كنيم، درجات ISO بعد از ۱۰۰، ۲۰۰ مي باشد اما بعد از ۲۰۰، ۴۰۰ ميباشد كه افزايش مقدار ISO مساوي نيست بلكه دو برابر مقدار قبل از خودش ميباشد و تاثير آن به نوردهي هم دقيقا به همين صورت است.
سرعت شاتر
كليت سرعت شاتر تنظيم كننده ي مقدار نور وارده به دوربين ميباشد كه به مقياس ثانيه يا كسري از ثانيه مي باشد. اگر با سرعت يك ثانيه يا بالاتر عكاسي كنيم ترتيب تاثير گذاري بر روي نوردهي دقيقا مثل ISO مي باشد. اما اگر در كسري از ثانيه عكاسي ميكنيد، برعكس ميباشد به طور مثال ۱/۱۰۰  ثانيه دو برابر ۱/۲۰۰ ثانيه نور وارد دوربين و لنز مي كند. ۱/۵۰ دو برابر ۱/۱۰۰ به درون لنز نور وارد ميكند كه باعث ميشود نوردهي دو برابر شود.
ديافراگم
در اين بخش يك مقدار مطالب پيچيده تر ميشود و تا حدودي بايد محاسبه بكنيد.
f/2 نسبت به f/4 چهار برابر نور بيشتر وارد لنز ميكند
اندازه ي تغيير ديافراگم مثل ISO يا شاتر بر اساس يك نظم ثابت تغيير نميكند. ديافراگم را بر مبناي f – stop اندازه گيري ميكنند. روي دوربينتان حرف (f) يا ( /f ) را ميبينيد كه جلوي آن يك عدد نوشته شده است. اين عدد نشان ميدهد كه چه مقدار در نهايت ديافراگم شما باز مي شود. هرچه عدد كمتر باشد، ديافراگم باز تر ميشود و هرچه ديافراگم باز تر شود عمق ميدان كمتر ميشود.
شايد بايد براي شروع، اين اعداد را حفظ كنيد تا ياد بگيريد :
 f/ 1.4 – f/2 – f/ 2.8 – f/ 4 – f/ 5.6 – f/ 8 – f/ 11 – f/ 16 – f/22
قبل از ياد گرفتن مطالب جديد بياييد ببينيم كه ديافراگم چيست ؟
ديافراگم يك سوراخ درون لنز است كه اجازه مي دهد نور لنز عبور كند و مقدار نوردهي و عمق ميدان را كنترل مي كند. حرف ( f ) از Focal length مي آيد كه سايز ديافراگم را به شما مي گويد و بر اساس يك فرمولي تايين مي شود كه ياد گيري آن براي شما ضروري نيست.
شكل ديافراگم به اين صورت مي باشد.
منبع : http://akasi.net